Begin jaren tachtig sjouwde ik de eerste computer de school binnen. Een blok van een Tandy Trs80 III. De directie had lang, lang geaarzeld. Ze had er evenveel moeite mee, als indertijd de personeels- vergadering met de eerste videorecorder. Het voltallige bestuur kwam na de volgende bijeenkomst nog een controlerende blik werpen op het gevaarte.Er was nadien weinig inspanning nodig om te komen tot meer computers, grotere netwerken en geavanceerdere programmatuur. Maar discussie bleef er. Want met de omvang nam ook de macht van de ict toe. Het gevaar dat altijd om de hoek loerde, was de omkering van alle waarden. De haalbaarheid van inhoudelijke veranderingen dreigde namelijk keer op keer getoetst te worden aan de automatiseerbaarheid ervan. Daarom droeg mijn eerste ict-plan als ondertitel de vijf klinkers van ons alfabet: a.e.i.o.u. Ancilla est ict operanda umbra. Ofwel: Ict is een dienstmaagd die in de schaduw moet werken.
