De dichter Martinus Nijhoff beschreef het maken van een vers als "één procent inspiratie en 99% transpiratie".Toen Joop en ik op derde kerstdag 1986 het plan opvatten voor een pelgrimstocht naar Santiago werd de inspiratie geleverd door een documentaire van Hans Keller, door een fles Franse cognac en door enkele sigaren. Na zo'n avond gaat het leven gewoonlijk op dezelfde manier verder als daarvoor. Pas bij de volgende fles cognac komt de verzuchting terug: "We zouden eens..."
Aan dromen moet je werken. Het meest trieste, en dus het mooiste liedje van Wim Sonneveld gaat over een man die er van droomt naar de Golf van Mexico te gaan. In de loop van zijn leven zijn er allerlei argumenten om niet te gaan. Tot hij op zijn sterfbed van zijn vrouw het verwijt krijgt, dat hij niet gegaan is.
Anderhalf jaar na de verhalen van Cees Notenboom stonden we met zijn drieën na veel pijn, inspanning en eenzaamheid in Santiago. We waren gelukkig.
