De laatste personeelsdag van het Macropediuscollege. Een fietstocht door de regio. Een bierbrouwerij, een uitspanning en een feesterij. Een personeelsdag als de uitvaart van een oude oom. Nog eens een laatste keer als familie bij elkaar.We fietsten samen op met een biologiedocent die al weer een paar jaar van school weg was, omdat hij het tot wethouder had gebracht. Politiek verlof.
De bekende vragen, over wat hem zo boeide in de politiek en wat hem zwaar tegenviel. Hij keek er ernstig bij, wat hij overigens altijd deed, en zei toen: "Baas zijn is zo moeilijk, want iedereen wil wat van je." Ik knikte, want er was herkenning.
"Maar het moeilijkste is, dat je er nooit op kunt rekenen, dat iemand zich later jouw gunst herinnert, als je hem nodig hebt". Ik zweeg. De vogels floten. Ik was nu een jaar rector.
