In mijn beginjaren op de Willibrodusmavo sportten we regelmatig met en tegen de leerlingen. Voetbal natuurlijk met de in de dorpen toen nog gebruikelijke boerenhardheid. Maar er was ook een atletiekladder met schoolrecords. Zo liepen we elk jaar met leerlingen en collega's een herfstcross. Op de fiets naar de bossen in Handel of (de) Mortel. En dan verdrinken in het enthousiasme van Hans Sinke, onze gymdocent. De man droeg een aureool om zich heen van onaantastbaarheid, want hij was commando geweest en had in een jeugdgevangenis gewerkt.Ik was vroeg twintig en in mijn onbezonnenheid ging ik als een razende van start. Die vijftien jaar oudere Poels zou ik wel even aftroeven. Maar na een paar kilometer was de motor wel redelijk leeg en toen ik de laatste honderd meter naar de finish strompelde, passeerde mij de diesel van mijn vakgroephoofd.
Daar stond ik dan met mijn lijfspreuk: "Beter kort gebrand dan lang gegloeid".
