Elk jaar verschijnen ze vroeger en vroeger: de personeelsadvertenties voor het onderwijs. Honderden vacatures worden op duizenden manieren onder de aandacht van vooral de Volkskrantlezer gebracht. Omdat elke school bang is (gemaakt) voor het lerarentekort, worden alle trucs uit de kast gerukt, om een mooi product te verkopen. Maar ik begrijp het niet goed.Enerzijds bleek de afgelopen jaren dat we, nagenoeg moeiteloos, elke keer weer dertig vacatures of meer gevuld kregen. Toen we bijvoorbeeld een paar weken geleden in paniek raakten omdat een bijna onvervangbaar gewaande docent klassieke talen vertrok, konden we binnen tien dagen kiezen uit meerdere kandidaten.
Anderzijds lijkt het onbegonnen werk het vak van docent een aantrekkelijk imago te geven. De minister verkondigt dat iedereen die elders werkeloos wordt, maar in het onderwijs moet gaan werken. En de SP constateert tevreden, dat 80% van de docenten hun werkdruk niet wil verlagen door een week vakantie in te leveren. Onbegrijpelijk.
Ik lees liever de schaakverslagen in de zaterdageditie van de Volkskrant. Die zijn ook onbegrijpelijk, maar o zo mooi.
